کد مطلب:28973 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و كسانی كه ایمان آورده اند؛ همان كسانی كه نماز بر پا می دارند و در حال ركوع، زكات می دهند. 3130. المعجم الأوسط - به نقل از عمّار بن یاسر -:نیازمندی در حالی كه علی بن ابی طالب علیه السلام در ركوع نماز مستحبّی بود، در كنار او ایستاد. علی علیه السلام، انگشتر خود را درآورد و به آن نیازمند داد. نیازمند، نزد پیامبر خدا آمد و وی را از جریان، آگاه ساخت. سپس این آیه بر پیامبرصلی الله علیه وآله نازل شد:«إِنَّمَا وَلِیُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ و وَالَّذِینَء َامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَیُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ رَ كِعُونَ؛[2] ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و كسانی كه ایمان آورده اند؛ همان كسانی كه نماز برپا می دارند و در حال ركوع، زكات می دهند». پیامبر خدا، آیه را خواند و فرمود:«هر آن كه من مولای اویم، علی، مولای اوست. پروردگارا! دوست بدار كسی را كه با علی دوستی ورزد و دشمن دار كسی را كه با علی دشمنی ورزد».[3]. 3131. تفسیر الطبری - به نقل از مجاهد، درباره سخن خداوند:«ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و كسانی كه...» -:[ این آیه]، درباره علی بن ابی طالب علیه السلام نازل شده است. او در حالی كه در ركوع بود، صدقه داد.[4]. 3132. مناقب آل أبی طالب:مسلمانانْ اتّفاق نظر دارند كه این آیه، درباره علی علیه السلام، هنگامی كه در حال ركوعْ صدقه داد، نازل شده است. در این باره، بین مفسّران، اختلاف نظر وجود ندارد و ثعلبی، ماوَردی، قُشَیری، قزوینی، رازی، نیشابوری، فلكی، طوسی و طبری در تفسیرهایشان از سُدّی، مجاهد، حسن، اَعمَش، عُتبة بن ابی حكیم، غالب بن عبد اللَّه، قیس بن ربیع، عبایه ربعی، عبد اللَّه بن عبّاس و ابوذر غفاری آن را نقل كرده اند. [ این مطلب را] ابن بَیِّعِ (حاكم نیشابوری) در كتاب معرفة علوم الحدیث، به نقل از عبد اللَّه بن عبید اللَّه بن عمر بن علی بن ابی طالب علیه السلام و واحدی در أسباب النزول، به نقل از كلبی از ابو صالح از ابن عبّاس، و سمعانی در فضائل الصحابة به نقل از حمید طویل از انس، و سلیمان بن احمد در المعجم الأوسط به نقل از عمّار، و ابو بكر بیهقی در المصنَّف، و محمّد فتّال در التنویر و الروضة، به نقل از عبد اللَّه بن سلام، و ابوصالح، شعبی، مجاهد و زرارة بن اَعیَن به نقل از امام باقرعلیه السلام، و نطنزی در الخصائص به نقل از ابن عبّاس، و در الإبانة، به نقل از فلكی از جابر انصاری، و [ همچنین] ناصح تمیمی و ابن عبّاس و كلبی در گزارش های گوناگون با تعبیرهای مختلف و معانی همگون آورده اند.[5]. ر. ك:ج 2، ص 187 (احادیث ولایت).
«إِنَّمَا وَلِیُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ و وَالَّذِینَء َامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَیُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ رَ كِعُونَ ».[1].